Partneralimentatie en wangedrag

Als je ex-echtgenoot je woning in brand steekt, moet je dan nog een partneralimentatie betalen?!

In principe is de meest verdienende partner bij een echtscheiding (of ontbinding van het geregistreerd partnerschap) verplicht een partneralimentatie te voldoen aan de andere partner. De lotsverbondenheid, die ontstaan is door het huwelijk en daarna nog doorwerkt, is een van de voornaamste gronden voor de alimentatieplicht.

Wanneer je trouwt (of een geregistreerd partnerschap aangaat) beloof je voor elkaar te zorgen. Die zorgplicht houdt niet (direct) op als je gaat scheiden.

Om de hoogte van de partneralimentatie te kunnen vaststellen, moet gekeken worden naar het inkomen van beide partners, de lasten, de behoefte, etc. (derhalve financiële factoren).

Maar er wordt ook gekeken naar niet financiële factoren. Wangedrag, zoals mishandeling en het in brand steken van je woning, kan invloed hebben op de partneralimentatie. Wangedrag kan leiden tot een lagere alimentatie, maar ook zelfs tot een nihilstelling.

Voor de rechter, en dus de vaststelling van de alimentatie, doet het er trouwens niet toe wie wil scheiden of wie de veroorzaker van de scheiding is.

Alweer even geleden heb ik een zaak behandeld waarin partneralimentatie en wangedrag aan de orde was. Deze uitspraak is gepubliceerd op www.rechtspraak.nl. Hieronder tref je de link aan naar deze uitspraak.

De uitspraak betreft een hoger beroep bij het Gerechtshof Arnhem. De rechtbank heeft het verzoek tot vaststelling van een partneralimentatie afgewezen omdat er sprake is van zodanig grievend gedrag van Irene tegen Arend dat geen sprake meer is van lotsverbondenheid.

Arend en Irene zijn getrouwd geweest. Ze hebben tijdens het huwelijk twee kinderen gekregen. Voor het huwelijk heeft Irene aangegeven dat zij in een levensbedreigende situatie verkeerde. Ze zou een op knappen staande aorta hebben en in afwachting zijn van een donorhart. Haar laatste wens was trouwen met Arend. Later is, volgens het Gerechtshof, gebleken dat dit verhaal niet waar is. Arend heeft dan ook aangegeven dat het huwelijk is aangegaan op basis van een leugen.

Voorts heeft Irene Arend van huiselijk geweld en seksueel misbruik van de kinderen beschuldigd. Ze zou meerdere malen mishandeld en bedreigd zijn door Arend. Er is echter geen aangifte gedaan. Het dossier bevat verder geen bewijs van deze beschuldigingen.

Daarnaast zou Irene gelogen hebben over haar leeftijd en verteld hebben aan familie, vrienden en doctoren dat haar man terminaal ziek zou zijn.

Irene erkent over haar leeftijd gelogen te hebben. Dit onder dwang van Arend. Arend wilde niet dat door het grote leeftijdsverschil praatjes in het dorp zouden ontstaan. Arend stelt echter pas tijdens het huwelijk bekend geworden te zijn met haar (zeer jonge) leeftijd. Irene ontkent aan iedereen verteld te hebben dat Arend ernstig ziek was. Een vriend van haar is overleden. De mensen om haar heen zullen haar verkeerd begrepen hebben.

Irene zou ook gelogen hebben over de gezondheid van de kinderen. De kinderen zouden bronchitis hebben. Toen de kinderen nog bij Irene woonden – ze wonen inmiddels bij Arend – kregen ze hiervoor medicijnen. Sinds de kinderen bij hun vader wonen, krijgen ze geen medicijnen meer. Het gaat goed met de gezondheid van de kinderen.

Ook zou Irene de gezinsvoogd er onterecht van beschuldigd hebben dat zij een relatie zou hebben met Arend.

Irene heeft altijd ontkend dat zij stelselmatig heeft gelogen. Zij heeft toegegeven een aantal leugens te hebben verteld, maar dit juist onder dwang van Arend. Daarnaast hebben de incidenten, waarop het oordeel van de rechtbank is gebaseerd, niet plaatsgevonden, dan wel dienen deze in grote mate genuanceerd te worden.

Het Gerechtshof gaat echter mee in het standpunt van Arend en oordeelt dat vast is komen te staan dat Irene op vele punten heeft gelogen. Volgens het Gerechtshof heeft Irene op verschillende gebieden aantoonbaar misleidende verhalen verteld en ernstige niet gestaafde beschuldigingen geuit waardoor Arend ernstig is benadeeld.

Het Gerechtshof overweegt:

“De gedingstukken bevatten nog meer aanwijzingen dat de vrouw het niet erg nauw neemt met de waarheid en de wildste verhalen rondstrooit over zichzelf, de man en de kinderen. Dit heeft al tijdens het huwelijk een aanvang genomen en is verergerd nadat partijen besloten uit elkaar te gaan.”

(…)

Met het verdraaien van de waarheid is de vrouw kennelijk eropuit dat beslissingen in haar voordeel worden genomen.

(…)

Door haar handelwijze heeft de vrouw de man veel nadeel berokkend. Alle omstandigheden in aanmerking nemend, is het hof van oordeel dat van de man in redelijkheid niet gevergd kan worden dat hij nog een bijdrage levert aan de kosten van levensonderhoud van de vrouw omdat door haar grensoverschrijdend gedrag van lotsverbondenheid geen sprake meer is.”

Het Hof stelt dus net als de rechtbank geen partneralimentatie vast. Daarnaast, wat vrij bijzonder is in familiezaken, veroordeelt het Hof Irene in de proceskosten ter hoogte van € 2.051,00.

Indien je nog vragen hebt over dit onderwerp of de uitspraak, kan je uiteraard contact opnemen.

(De namen van bovenstaande personen zijn gefingeerd wegens privacy en de gedragsregels waaraan advocaten gebonden zijn. Foto staat los van de casus. Bron Gelrenieuws)

http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:GHARN:2010:BO1073